dyplom magisterski – Nagroda Główna wystawy Coming Out 2017. Najlepsze dyplomy Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
video, 3’14”
Projekt “Środkowa szarosć” jest pokazaniem schematu, na który można nałożyć idee.
Stwarzam sytuacje, w której zarówno nadawca komunikatu, jak i narzędzie są zunifikowane.Traktuję flagę jako schemat do zaanektowania odpowiednich – według nadawcy – idei.
Szarość jest swoistym punktem zero, zaś jakiekolwiek odstępstwo, odchyleniew którąkolwiek ze stron jest już określeniem pozycji. W formie ideologicznej szarość jest odcieniem, schematem, który przez unormowanie, równowagę i dyscyplinę, może posłużyć do wypełnienia go treścią. Szarość może świadczyć o równowadze. Nie tyle o niezmienności i stałości samej szarości, co schematu. Moim zamysłem było przygotowanie w pełni neutralnego, czystego znaczeniowo środowiska. Jedynym obszarem świadomie przeze mnie zostawionym jest czynnik ludzki, ruch poruszania flagą. Zmęczenie, niemożność kontynuacji, wycieńczenie do granic, jest konsekwencją ciągłego używania narzędzia, ciągłego nadawania sygnału komunikatu. Rytm i tempo poruszania flagą, rytm serca i oddech osoby wykonującej tę czynność – desynchronizacja przeistacza się w synchronizację. Czas nagrania, czyli czas w jakim osoba używa flagi, jest okresem od pełnej energii do pełnego wykończenia, niemożności kontynuowania. A dopiero uchwycenie czynności w pełni – przy użyciu jednej kamery, bez montażu, bez manipulacji – jest w stanie pokazać to, co jest dla mnie w tej relacji najistotniejsze.
Kontekstem do projektu “Środkowa szarość” jest aneks „Dwa do trzech”. Program losujący zawierający w bazie danych schematy oraz kolory flag europejskich wyświetlany na telebimie o wymiarach 2×3 m.
