zadanie dla 1 roku studiów magisterskich
2021/2022
Kuba Stępień
wideo, 2021
Video jest dokumentacją choreografii wykonywanej w rozklejonych sportowych butach, bazującej na kilku podstawowych pozycjach baletowych. Ujęty w ciasnym kadrze ruch oddziałuje na przedmiot, a przedmiot na ciało. Powtarzany w nieskończoność minimalistyczny układ, otwiera przestrzeń na emocje. Postać i jej binarne postrzeganie z zewnątrz ulega transformacji pod wpływem jej własnej ekspresji. Staje się płynna, niejasna, jednocześnie poprzez ruch podbijając swoją widzialność i czytelność kodów kulturowych, pomimo lawirowania pomiędzy
dwoma stereotypowymi obrazami, gdzie reprezentacja zmienia się w samo
reprezentację, tworząc płynny performans wizerunku i perforowania „prawd” o sobie. W obrazie skupionym na jednej części ciała możemy dostrzec łatwość balansowania pomiędzy normami, retro rodzajami i znaczeniami oraz nieracjonalny potencjał oczyszczenia przedmiotu z ideologicznie wpisanej w niego funkcji i odwrócenia jej, nadając mu nowe rewolucyjne znaczenia.
Joanna Klikowicz
Uśmiech niejednoznaczny
wideo, 2”24′, 2021
Uśmiech wydaje się sygnałem bezsprzecznie pozytywnym. Czym jednak jest odsłanianie zębów, które przy tej okazji ma miejsce? Oczywiście taka mimika kojarzy się z agresją. Badanie tego zjawiska pozwala nam odkryć że uśmiech jest związany z pierwotnymi strategiami (nie tylko w świecie ludzi) radzenia sobie w sytuacji zagrożenia. Małpy wypędzając intruza wydają
dźwięki podobne do ludzkiego śmiechu. Agresja oparta jest na przeciwstawieniu tych którzy się śmieją, z tymi którzy są wyśmiewani. Osoba lub osoby wyśmiewane są symbolicznie wykluczane ze wspólnoty. Wykluczenie z grupy to zjawisko które pierwotnie zagrażało przeżyciu. Stąd silnie występująca mimikra; śmiejemy się razem z innymi, nawet jeśli nie
odczuwamy realnie takiej potrzeby. Pokazujemy zęby, stajemy się tak samo groźni. Zakładamy maskę sztucznego uśmiechu, alby nie zostać wykluczonym.
Kaja Róg
Zestaw kolaży, format A3, 2021
W czasach nowoczesnych technologi dążymy do maksymalnego ulepszenia
jakości swojego życia. Różnego rodzaju zabiegi oraz operacje mają na celu
doskonalenie naszego wyglądu lub funkcjonowania.
Praca jest refleksją nad przebytą operacją laserowej korekcji wady wzroku,
podczas której jeden z naszych zmysłów zostaje na chwilę odcięty. Zabieg
odbywa się bez znieczulenia, przez cały czas uczestniczymy w procesie
polepszenia pola naszego widzenia.
2020/2021
Marcelina Gorczyńska
Domowe wideo
wideo, 1’50”, 2020
Nagrania wykonane za pomocą kamerki internetowej podczas wideorozmowy. Wykonując polecenia rozmówcy, pokazują siebie, swoje domy i to, co w nich mają. Odrywanie stóp od podłogi, znikanie, zmaganie to wszystko dzieje się w ich dużym pokoju.
Lena Pierga
„STRZAŁ W DZIESIĄTKĘ”
wideo, 4’58”, 2021
Praca jest próbą odnalezienia się w narzuconych z zewnątrz schematach i oczekiwaniach. Biorę udział w bezwiednym losowaniu, loterii, w której nie mogę nic wygrać. Odmieniam gesty przynależności i obietnicy przez przypadki. Mechanicznie powtarzam wystudiowane pozy, które mimo wszystko nie dają poczucia sprawczości ani siły.
Marta Matysiak
Policjanci i złodzieje
wideo, 2’42″, 2020
Poprzez krótkie wspomnienie dziecięcej, niewinnej zabawy z mojego dzieciństwa chciałam zwrócić uwagę na krzywdzące schematy patriarchalnego świata. W wideo chciałam również zwrócić uwagę na popkulturowy motyw „księżniczki i rycerza”, który wzrósł na patriarchalnych fundamentach i niepozornie steruje świadomością społeczną na temat uprzedmiotowienia kobiet już od najmłodszych lat.
Wspomnienie przywołuje w czarnej próżni. W tej samej, w której je w sobie zamknęłam. Prowadzę dialog sama ze sobą. Całość przybiera poniekąd formę autoterapii. Wykorzystując prostą mowę ciała przyjmuję cechy tego „silniejszego”, „męskiego”, z którym chciałabym być na równi.
2019/2020
Łukasz Horbów
#Polishnails
fotografie, 2019
How i can be more polish?
Jakub Oleś
human 2.0
wideo, 5’16”, 2019
Zmiany w wizerunku są jedynie kwestią nowego ustawienia pewnych parametrów w programie graficznym, realizacją algorytmu postępowania zmechanizowanego chirurga. W zindywidualizowanym podejściu prowadzą jednak do udoskonalenia właściwości mężczyzny w średnim wieku, zbliżając go do pełni satysfakcji ze swojej fizycznej formy.
Polina Kamarova
Litery róznej wielkości: osoby o artystycznym usposobieniu.
wideo, 11″05′, 2019
Powrót do dziecieństwa i swoich starań wypracowania własnego stylu pisma, który może definiować wyjątkowe cechy charakteru. Zwracam się ku grafologii, psychologicznej analizie pisma, która na podstawie sposobu pisania określa kim jesteśmy.
Luiza Grądziel
Praca przedstawia tworzenie pewnego rodzaju pancerza.
Pozornie oczywista i powszechnie znana czynność, jak robienie makijażu, staje się tarczą, która ukrywa kompleksy nie tylko na poziomie wizualnym.
Odwracamy w ten sposób uwagę także od wewnętrznych słabości,
jednocześnie podkreślając cechy, przez które zaczynamy być odbierani
w inny, odpowiedni dla nas sposób.
2017/2018
Małgorzata Rumińska
Wideo, 1’25”, 2017
Człowiek jako istota społeczna dostosowuje się do swojego otoczenia w bardziej lub mniej świadomy sposób. W określonych sytuacjach używa określonych gestów, wykonuje podobne czynności. Skupiłam się na spotkaniach towarzyskich, jako na swobodnej formie współżycia.
Paweł Olejnik
wideo, 2018
Mimikra to naśladowanie, niekontrolowana chęć bycia kimś innym, lepszym. To sytuacja, w której słabsza jednostka przejmuje cechy silniejszej aby przeżyć, funkcjonować, odstraszać, sygnalizować pozorną siłę.
Trzykanałowa wideo instalacja Pawła Olejnika to kilkadziesiąt sloganów reklamowych wypowiadanych przez brytyjskich native speaker’ów.
Slogany reklamowe obdarte z loga i formy estetycznej pełni rolę rad życiowych, które mogły by być wypowiadane przez naszych rodziców, dziadków. Slogany cechuje imperatyw z którym ciężko polemizować.
Postrzeganie siebie jako podobnego do silniejszych wzbudza w nas poczucie awansu społecznego.