zadanie dla 1 roku studiów magisterskich
Gabriela Kozińska
fotografia, 2018
Moja praca pokazuje abstrakcje balkonów.
Są one w dużej większości zagracone i zaniedbane. Pokazuje to, że w większości ludzie traktują je jako dodatkową przestrzeń do przechowywania, nie myśląc o tym, że jest to przestrzeń widoczna dla każdego.
Z tych wszystkich balkonów stworzyłam jeden wielki blok, by w ten sposób stworzyć wręcz chaos balkonowy i przytłoczyć tym widza. Tworząc typowy architektonicznie blok, z którym mamy styczność na co dzień. Powodując w ten sposób, że na pierwszy rzut oka, nie jesteśmy w stanie stwierdzić, że jest to własna abstrakcyjna kreacja.
Sylwia Karwowska
Idąc tropem definicji „stref niczyich” Marc’a Auge wybrałam ukryte w parku kino letnie, któremu dodałam inne znaczenie używając zarejestrowanego dźwięku z momentu skandowania kibiców na meczu piłkarskim. Zderzyłam ze sobą dwa miejsca w których obecność człowieka traktowana jest jako element dookreślający, chociaż trudno o określenie tożsamości każdego z osobna. Dzięki temu działaniu stworzyłam video z dużą rolą warstwy estetycznej, która tak jak głosy nie dookreśla miejsca a stanowi impresję na temat nieistniejącej przestrzeni.