Agnieszka Mastalerz – studentka Candice Breitz i Eli Cortiñas w Hochschule für Bildende Künste w Brunszwiku (stypendium DAAD, 2019/20), wcześniej Adama Broomberga i Olivera Chanarina na HFBK w Hamburgu (stypendium Erasmus, 2017/2018), absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim (studia I stopnia, 2015).
W 2016 roku Agnieszka obroniła w Pracowni Narracji Fotograficznej prof. Prota Jarnuszkiewicza dyplom licencjacki Mechanizmy Dyscyplinarne; w 2018, już w Pracowni Relacji Wizualnych – aneks do dyplomu magisterskiego H (Rekonstrukcja Pozycji). Dyplom główny zrealizowała wspólnie z Michałem Szaranowiczem w Pracowni Działań Przestrzennych prof. Mirosława Bałki.
Jej prace pokazywane były w Palazzo Strozzi we Florencji (VISIO. Moving Images After Post-Internet, kurator: Leonardo Bigazzi, 2019), Spectra Art Space Fundacji Rodziny Staraków w Warszawie (Bloodstream, 2019), Deichtorhallen w Hamburgu (7. Triennale der Photographie, 2018), Fondation Hippocrène w Paryżu (imMoblized. Focus on the emerging art scene in Poland, 2018) oraz w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (laureatka 16. edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii, 2017). Rezydentka w galerii Futura w Pradze (stypendium z Funduszu Wyszehradzkiego, 2020)
www.agnieszkamastalerz.com
MECHANIZMY DYSCYPLINARNE
Fotografie cyfrowe, wideo, 2016
Porównując poszczególne urządzenia ze względu na ich wielkość, kształt, materiał i sposób działania zastanawiam się nad opresyjnością geometryzacji środowiska i stawiam pytanie o granice ingerencji w wolność.
Przedstawiam analogię pomiędzy polowaniem i fotografowaniem – bronią palną i aparatem, zawłaszczeniem poprzez oddanie strzału i uchwyceniem wobrębie kadru, naciśnięciem spustu broni inaciśnięciem spustu migawki, chwilą zatrzaśnięcia pułapki i momentem rejestracji.
Mechanizm rozumiem a dwa sposoby – jako mechanizm konstrukcji prowadzącej bezpośrednio do rzeczywistego ujarzmienia oraz jako mechanizm urządzenia tworzący nieuświadomioną, hierarchiczną relację pomiędzy kontrolującym a obserwowanym. Przykładem mechanizmu konstrukcji są pułapki żywołowne, urządzenia – film zarejestrowany za pomocą fotopułapki.
Praca nagrodzona Grand Prix na 12. Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Wizualnej Inspiracje (2017).
H (REKONSTRUKCJA POZYCJI)
Wideo, 00:08:42 (loop), 2018
Rejestracja choreografii w odpowiedzi na archiwalne fotografie z Miejsca Pamięci Neuengamme w Hamburgu.
Wykonane w 1945 roku czarno-białe zdjęcia to topograficzne półzbliżenia na 9 dziewczynek i 11 chłopców. Każde z dzieci ma uniesioną prawą lub lewą rękę; czasem widać dłoń osoby, która wpływa na pozycję fotografowanego dziecka. W wideo dziewczynka powtarza za kimś stojącym poza kadrem ciąg podobnych pozycji angażujących głównie górną część jej ciała.
Dziewczynka: Maria Kamińska
Autorka choreografii: Magdalena Fejdasz
Reżyserka dźwięku: Żaneta Rydzewska
Operator: Krzysztof Werner
Lokacja: budynek dawnego szpitala dziecięcego im. Bersohnów i Baumanów przy ul. Siennej w Warszawie
Wideo prezentowane m.in. na wystawie Trzy Plagi w lubelskiej Galerii Labirynt (2019).Projekt zrealizowany dzięki wsparciu Marszałka Województwa Mazowieckiego.
