dyplom licencjacki, 2020
Punktem wyjścia do Replay and repeat staje się rozpoznanie ukrytych potrzeb i próba ich zaspokojenia. Praca jest refleksją na temat oczekiwań, satysfakcji i możliwości zaczarowywania świata. Zastanawiam się, gdzie znajduje się granica obecności i w którym momencie rzeczywistość przyjmuje formę kompensacji. Uczestnictwo i obecność zdają się być nadrzędną wartością, ale podstawowy stan bierności bywa bardziej komfortowy. Obserwacja i płynąca z pasywności przyjemność dominują i podporządkowują sobie świat. Praca jest o nadziejach, które nie mają szansy skonfrontować się z rzeczywistością. Ciągłość trwania zostaje zamknięta w ramach strefy bezpieczeństwa, nie pozostawia miejsca na odchylenia. Obrazy są odbiciem potrzeby aktywności, niezgodą na zastój, który mimo wszystko się pojawia. Dają poczucie pewnej rezygnacji oraz odbijają pustkę. Zastanawiam się, co to znaczy być obecnym i czym jest doświadczanie. Tworzę statyczne sytuacje zawieszenia, rodzaj poczekalni ‒ odbicie dążenia, tęsknoty, która nigdy nie zostaje wypowiedziana na głos. Mechaniczne formy będące substytutem działania. Nie ma przyzwolenia na całkowitą bezczynność, dlatego korzystam z półśrodków i oczekuję z nadzieją na lepsze jutro. Praca jest próbą poszukiwania relacji pomiędzy obserwacją i doświadczeniem oraz tym dokonanym i niedokonanym. Rzeczywistość zostaje zawieszona w czasie oraz przestrzeni. Następuje próba wytworzenia rekompensaty braku. Udaję, że właśnie tak miało być.
